Big Cat Rescue en Manny's Chophouse

Vanmorgen hebben we rustig aan gedaan thuis en gingen we pas laat ontbijten/brunchen.
Phil de pool guy zou om 9 uur langskomen en daarom wachtten we eerst met eten. Hij was er uiteindelijk om 10 uur en Tom besprak allerlei zaken met hem.
Het meisje wat het zwembad schoonmaakt was intussen ook langs geweest.
Tom was net bezig met bacon bakken en roerei toen Wendy langskwam. Zij ging eerst een hele poos op het terras wachten en vernieuwde hun informatie map.
Later ging Tom van alles en nog wat met haar bespreken. Ik gaf haar als kadootje een shawl van de Engelse vlag.

Ik belde weer een hele poos met Nathalie want ik mis haar enorm. Ik vind het anders altijd zo gezellig om te shoppen hier samen. Ik ben reuze trots op haar want naast het studeren voor weer een tentamen kookt ze ’s avonds voor haar en Sebastian, doet de boodschappen en de was. Hartstikke goed van haar. De gevoelstemperatuur zou -15 zijn dit weekend in Nederland. Ik raadde haar aan om met de auto naar Albert Heijn te gaan vanavond

Tom vond het fijn om een middagje thuis te blijven en zou in huis rommelen en wat klusjes doen. Thuis noemen we hem vaak Mr. Clean want hij maakt graag alles schoon, dus dat zou helemaal goed komen.

Wilco en ik zijn vanmiddag samen naar Big Cat Rescue in Tampa geweest. Het is jaren geleden dat we als broer en zus samen ergens naar toe zijn gegaan, volgens Wilco in 1977 samen op de brommer naar de film Grease.

Er zou een tour beginnen om 15 uur en rond 13 uur reden we van huis weg. Bij Tampa kwamen we nog even in een file terecht. De buitentemperatuur liep op tot 23 graden.

In de routebeschrijving van Big Cat Rescue stond goed beschreven hoe je er moest komen, we moesten een zandpad op aan de linkerkant vlak na McDonalds. 

Na de auto op hun aanwijzingen geparkeerd te hebben moesten we onze gegevens op een laptop invullen en in de shop afrekenen. We hadden niet van tevoren gereserveerd maar dat maakte niet uit. We kwamen in de “gouden” groep met ongeveer 20 personen.

Na ons kwamen nog diverse groepen en de tours lopen eigenlijk de hele middag door.

We gingen op pad met een gids en een meisje bestuurde een golfkarretje voor mensen die niet goed konden lopen en een ander meisje liep als laatste achter de groep aan om te zorgen dat er niemand achter bleef.

 

Ik had van verschillende mensen al foto’s gezien en dacht dat het niet zo veel voorstelde maar ik ben toch erg onder de indruk van wat je hier te zien krijgt. Je komt echt heel dicht bij de verschillende dieren.

Er verblijven hier veel soorten katachtigen zoals tijgers, luipaarden, leeuwen, lynxen, panters. De meesten worden hier opgevangen zijn omdat ze een vervelende voorgeschiedenis hebben. De gids vertelde bij iedere kooi wel een verhaal en deed dit met veel passie.

We hebben samen heel veel foto’s gemaakt hoewel het soms niet mee viel vanwege de tralies van de dierenverblijven. Wilco fotografeerde dichtbij en ik met mijn kleine toestel veraf.

 

 

Het was prachtig weer en toen we bij de leeuw en tijgervrouwtje kwamen lagen ze beiden eerst languit en rustig in het gras maar ineens vielen er wat spetters regen en sprongen ze op en werden actief. Best indrukwekkend om zo dicht bij een leeuw te staan.
Later toen we verder gelopen waren hoorden we de leeuw keihard brullen maar helaas mocht je niet meer terug lopen.

Er is zelfs een gedeelte aan de vijver wat gebruikt wordt voor weddings.

Sommige dieren verblijven hier al jaren en voor de dieren die niet meer leven hebben ze een herdenkingsmuur gemaakt.

Onze tour duurde ruim anderhalf uur en na iedereen bedankt te hebben reden we naar de overkant van Big Cat Rescue waar een grote shopping mall lag, de Westfield Citrus Park mall.

Hier gingen we bij Starbucks een Hazelnut frappuccino drinken met een plak cake. De mall zag er prachtig uit en een volgende keer wil ik hier wel eens shoppen. Omdat het toch al laat was gingen we terug naar huis.

Maar bij Tampa kwamen we in een gigantische file terecht en hebben we er ruim 2 uur over gedaan om thuis te komen. Onderweg begon het te regenen en Tom zei dat het in Davenport 's middags best veel geregend had.

’s Avonds wilden we gaan eten bij Manny’s Chophouse in Haines City, vlakbij de villa,  maar de wachttijd was een uur. De parkeerplaatsen stonden bomvol.

We gingen toen nog even naar Walmart aan de overkant omdat Wilco hier even wilde rondkijken. Hij kocht diverse cd’s en keek z’n ogen uit bij alle wapens die er verkocht werden. Vandaag kwam hier de nieuwe dvd uit van Les Miserables en die wilde Tom graag zien.

Bij Manny’s Chop House zaten we in een booth en kregen de lekkere house salad vooraf met warme broodjes en kaneelboter.
Tom en Wilco namen beiden de steak met Chophouse Fries en ik had de South Western Chicken Grill; Sweet BBQ grilled chicken breast topped with cheeses, bacon, green onion and Pico De Gallo.

Het smaakte bijzonder goed en we keken onze ogen uit in het restaurant want er hangt zoveel Amerikaanse prulleria aan de muren en het plafond. De bediening is ook goed.

We waren pas laat thuis en ik had een hele klus aan het uitzoeken van de foto’s voor bij het blog.

De mannen speelden intussen een gezellig potje pool in de games room.